ایستگاه تئاتر شهر... !!!

به نام خدا 

سلام و امیدوارم حالتون خوب باشه. 

امروز تو ایستگاه مترو تئاتر شهر، دختر و پسری رو دیدم که عاشقانه و کره ای طور همدیگه رو می بوسیدند. 

عالی بود صحنه اش... حتی از فیلما هم بهتر بود... 

این صحنه تو ایران اون همه چیز جالبی محسوب نمی شه؛ چون هنوز این مسائل برامون عادی نشده. 

صحنه ی خنده داری دیدم که تا خود دانشگاه خندیدم. 

سه تا پسر داشتن کنار هم حرکت می کردند و نوبت نوبتی هر کدوم برمی گشتند اون دو تا کبوتر عاشق رو نگاه می کردند. مردم اطراف هم به نوبه خودشون برگشتن و این لب دادن رو تماشا کردند. 

به نظرم درسته تو ایران این جور کارا هنوز به منصه ظهور نرسیده ولی خب کمی هم بافرهنگ باشیم. 

چرا تو ایران دوست دختر دوست پسر خوب نیست ولی تو خارج عالیه؟ 

چون تو ایران دوست دختر کسی هست که می خوای باهاش حال کنی فقط 

ولی تو کشورهای خارجی دوست دختر کسی هست که می خوان باهاش ازدواج کنند و روش تعهد دارند. 

حتی اونا هم نحوه دوستی های دختر و پسر در ایران رو دوست ندارند. 

تو دوران عشق و حال مجردیت با یکی هست که هیچ تعهدی نسبت به هم ندارید. 

عوضش می ری با کسی ازدواج می کنی که انتظار داری از این کارایی که تو کردی (نظیر لب دادن و دست دادن و حتی هم قدم شدن با یه جنس مخالف)، انجام نداده باشه. 

کسی هم که باهاش دوستی رو برای ازدواج نمی پسندی 

با خودت چند چندی داداچ؟ 

حواست هست داری سرنوشت فرزندت رو با این اعمالت رقم می زنی؟ 

راستی امروز مترو خلوت بود و تا دلت بخواد توش نشستم. 

پارک آب و آتش هم با خاله و معصومه رفتیم

آش رشته نیکو صفت هم خوردیم. 

لواشک هم خریدیم. 

خوش گذشت؛ دلتون بسوزه. 

برچسب‌ها: دوست پسر, دوست دختر, خدا در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد...